LOVE STORY 2
ตอน…ความรักเป็นเรื่องของคนสองคน
“สวัสดีค่ะคุณลูกค้ารับอะไรดีคะ” เสียงใสๆจากพนักงานเสิร์ฟในร้านไอศครีมดังขึ้นพร้อมกับใบหน้าสะอาดสะอ้านที่เต็มไปด้วยรอยยิ้มอย่างจริงใจ
แต่เมื่อลูกค้าเงยหน้าขึ้น…
“เทป!”
“เอ้า!
ออย ทำงานที่นี่หรอ” “อือ.. คือเราต้องใช้เงินน่ะ
พ่อเราไม่สบาย” เสียงใสๆเริ่มลาลง
“แล้วเทปจะสั่งอะไรหรอ สั่งมาสิ”
สองสัปดาห์ผ่านไป….
"ออย เดี๋ยวนี้ไม่ค่อยเห็นออยที่มหาลัยเลย
มีเรื่องอะไรรึเปล่า"
"เปล่าหรอก แค่รู้สึกไม่ค่อยสบายน่ะ"
"เป็นไรมากรึเปล่า
เราพาไปหาหมอมั้ย"
"นี่
เราไม่ได้เป็นไรมากเลยนะ"
"ยิ้มเป็นนี่ เขินหรอ
พรุ่งนี้วันเกิดแม่เราไปร่วมงานกับเรานะ"
"คือ…เรา..เราไม่กล้าไปหรอก
มีแต่คนผู้ดีมีเงินทั้งนั้น"
"ไม่เห็นเป็นไรเลย
เราเป็นแฟนกันมากี่ปีแล้ว ไม่ใช่ปัญหาหรอก"
ในขณะนั้นชั้นแทบไม่ได้ยินเสียงของเทปเลยชั้นมัวแต่คิดเห็นคำที่แม่ของเทปมาพูดกับชั้นในวัน
นั้นวันเกิดของเทป(เธอเองหรอที่เป็นแฟนของลูกชายชั้น
เอ่อค่ะ เธอคงคิดใช่มั้ยว่าลูกชายชั้นอย่างกับเจ้าชายในนิยาย
และเธอก็คงรู้ใช่มั้ยว่าเจ้าชายในนิยายต้องคู่กับเจ้าหญิงที่อยู่ในนิยาย
ไม่ใช่ว่าจะคู่กับผู้หญิงที่ไม่รู้หัวนอนปลายเท้า )
"ออย! ออย! ออย!"
"เอ่อ! ว่าไงหรอพูดใหม่สิ คือเราไม่ทันได้ฟังน่ะ"
"ออยเป็นอะไรหรอ
คิดอะไรอยู่ หน้าออยดูเศร้าไปนะ"
"คือ เราไม่ได้เป็นอะไร"
"อีกแล้วหรอ! ออย! นี่ออยบอกว่าไม่เป็นอะไรทั้งๆที่หน้าออยมันบอกว่าออยเป็นอะไรอยู่น่ะ"
"ทำไมออยไม่บอกเรา
ทำไมไม่พูด"
"เทป ออยว่า…เราห่างกันสักพักดีมั้ย"
"ทำไมออยพูดอย่างงี้ล่ะ"
"คือ
ตรงๆเลยนะแม่เทปไม่อยากให้เรา คบกัน เทปเหมือนเจ้าชายแต่ออยไม่ใช่เจ้าหญิง
ออยคิดว่าอย่า
ทำให้แม่เทปรู้สึกไม่ดีเลยนะ"
"ไม่! เทปจะไปคุยกับแม่เทปเอง"
"เทปอย่าทำให้มันเป็นเรื่องใหญ่ได้มั้ย
ไม่เราเป็นแฟนกันเรารักกันแม่ไม่ได้มารักกับเราสักหน่อย"
นี่เป็นครั้งแรกที่เค้าโมโหใส่ชั้นและเดินออกไปโดยไม่พูดอะไรกับชั้นสักคำ
เย็นวันนั้นชั้นกลับไปนั่งคิดถึงสิ่งที่ชั้นบอกเค้าไปว่ามันถูกรึเปล่าแต่เมื่อมันเกิดขึ้นแล้วชั้นคงหยุดอะไรไว้ไม่ได้ชั้นทำมันได้เพียงเท่านี้
เท่านี้จริงๆ
เช้าวันเสาร์
เป็นวันที่นักศึกษาหลายคนต่างรอคอยมานาน นั่นก็คือวันปิดเทอม
ออยเก็บข้าวของในตู้ทั้งหมดลงในกระเป๋าเป้ใบใหญ่
และรีบลงจากหอเพื่อจะไปกินข้าวมื้อสุดท้ายของเทอมนี้กับเพื่อนๆของเธอ
"นี่แก
แกว่าไอออยมันดูเศร้าไปมั้ยวะ"
"นั่นสิ
เดี๋ยวถามมันดูเลย"
"เฮ้ย
ออยแกเป็นไรหรอ ทำไมหน้าอย่างกับศพเดินได้อย่างงั้นน่ะ"
"หรอ ก็แค่เหนื่อยนิดหน่อยอะ รีบสั่งอาหารเลยพวกแกอะ
คิดว่ามาแล้วจะได้กินเลยนะเนี่ย"
หลังจากการกินข้าวมื้อสุดท้าย
ออยก็รีบบอกเพื่อนถึงเรื่องที่มันกำลังจะเกิดขึ้น
"พวกแก
ชั้นจะย้ายหอนะไม่ต้องถามว่าทำไม เพราะพ่อชั้นป่วยอยากอยู่ใกล้ๆกับพ่อ"
"แล้วมันไกลมั้ยแก"
"ไม่หรอกมั้งยังไม่หาห้องเลยนะ"
"ให้พวกเราหาช่วยป่าว"
"ไม่อะ ถ้าได้ห้องแล้วจะโทรบอกละกัน แต่ถ้าพวกแกรู้แล้วก็ ห้ามบอกเทปนะว่าชั้นอยู่ไหน"
"ทำไมวะ!!!" (ผสานเสียง)
"ช่างเถอะน่า รับปากนะว่าจะไม่บอก"
"สัญญาเลย"
วันนี้ไปกินไอติมกันชั้นเลี้ยงเอง เพื่อนของออยกล่าวก่อนหันไปชนเข้ากับเด็กสาวคนหนึ่ง
อุ้ย ขอโทษค่ะเป็นอะไรรึเปล่าคะ เพื่อนของออยกล่าวอย่ารู้สึกผิด
เป็นสิ ไม่มีตารึไงถึงได้ชนคนอื่นเค้า เสียงเล็กแหลมดังสวนขึ้น
เอ้า น้องเล็กนี่นา พี่ว่าใจเย็นๆดีกว่านะ ออยกล่าวอย่างใจเย็น
นี่หรอ คนที่พี่ชายเธอชอบน่ะ เพื่อนที่มากับน้องเล็กเอ่ยขึ้น
ใช่ ไม่รู้พี่เทปเอาอะไรมอง แต่แม่ชั้นก็ไม่ได้ชอบหรอกนะเพราะไม่รวยเท่าพี่ฟ้าคนที่แม่จองไว้ให้พี่เทป
เรียนจบเมื่อไหร่ เขาก็จะแต่งงานกัน น้องเล็กยิ้มเย้ยอย่างดูถูก
น้องคะพี่ว่าเพื่อนพี่ก็ขอโทษแล้ว ไม่น่ามีอะไรแล้วนะคะพวกพี่ขอตัวก่อน ออยเอ่ยตัดบทเพราะไม่อยากมีเรื่อง
ทำไม ทนฟังไม่ได้หรอ
โอ๊ย! น้องเล็กเหยียบเท้าพี่อยู่นะคะรู้ตัวรึเปล่า
อ๋อหรอ นึกว่าเหยียบขยะโทษทีนะ
"น้องเล็กคะ พี่ทนไม่ไหวแล้วนะ"
“ทำมะ….” พลึบ! “โอ๊ย!”
"นายเทป" (ประสานเสียง)
"พี่เทปผลักเล็กทำไมคะ"
"ก็เห็นๆอยูว่าเธอทำร้ายแฟนพี่ กลับบ้านไปซะ"
"ไม่กลับ พี่เทปก็รู้ว่าแม่เกลียดพวกคนจน ไม่มีฐานะอย่างผู้หญิงคนเนี้ย"
"นั่นน่ะแม่ ไม่ใช่พี่ และพี่ก็ไม่มีวันเหมือนแม่ จำใส่สมองเด็กห้องคิงที่ใช้เส้นไว้ด้วยนะ"
"ไปกันเถอะอย่างสนใจเด็กมีปัญหาเลย ขอโทษแทนน้องผมด้วยนะ"
"พี่เทป กลับมานะ น้องเล็กจะฟ้องแม่"
"แล้วพี่เทปของเธอเค้าดึงหางเธอไว้หรอ รีบไปสิ 5555" เพื่อนของออยต่อว่าอย่างสะใจ
เป็นไรมากรึเปล่า เรานวดให้เอามั้ย
ไม่เป็นไรหรอกเทป ออยว่าที่น้องเล็กพูดมันก็จริง ออยไม่ควรหวังอะไรกับสิ่งที่มันเป็นไปไม่ได้
แล้วภาพบ้านในอนาคตที่เราวาดด้วยกันล่ะออย ออยเรารักออยที่ออยเป็นแบบนี้ออยไม่ต้องร่ำรวยก็ได้
แล้วฟ้าล่ะ เค้ารักเทปนะ แม่เทปก็ชอบเค้า น้องของเทปก็ยกย่องเค้าซะขนาดนั้น
ช่างสิ เราไม่ได้ชอบนี่นา ถ้าแม่เราชอบก็ให้แม่เราแต่งกับเค้าเองสิ 555
นี่เทปจะให้แม่ แต่งงานกับ ฟ้างั้นหรอ (ทำหน้ากวนๆ)
ก็อยากเห็นนะ 5555 อีกเทอมเดียวเราก็เรียนจบวิศวะแล้วส่วนออยก็เรียนจบการออกแบบภายในเราเกิด
มาคู่กันนะจะบอกให้ (ยิ้มอย่างภูมิใจ)
มาเดี๋ยวเราไปส่ง ส่งถึงบ้านเลย
ไกลนะ ไกลมากๆ
ไกลขนาดไหน เราก็จะไปให้ถึง เชื่อเรามั้ยล่ะ (ทำหน้าทะเร้น)
ให้มันได้อย่างที่พูดเถอะ (ยิ้มเย้ย)
แฮ่มๆ โชคดีนะเฟ้ย ขอให้เพื่อนเราเอาชนะแม่ย่าจอมหยิ่งเพื่อความรักให้ได้ 5555
1 ปีผ่านไป
แม่ครับนี่ ออย แฟนของผมครับ เราคบกันมา 6 ปีแล้วครับและเราก็กำลังจะแต่งงานกัน
สวัสดีค่ะคุณหญิง
ใครอนุญาตให้แกแต่งงานกับผู้หญิงคนนี้
ไม่เห็นต้องมีใครอนุญาตเลยครับ ชีวิตผม ผมก็ต้องคิดเอง อนุญาตตัวเองครับ
อีกอย่างผมก็ย้ายไปอยู่กับพ่อนานแล้วนะครับก็เลยจัดงานที่บ้านพ่อน่ะครับ
เราอยากให้คุณหญิงไปเป็นแขกผู้ใหญ่คนสำคัญในงานของเราจริงๆนะคะ
งั้นหรอ รู้มั้ยลูกสาวแท้ๆของชั้นยังไม่เคยพูดแบบนี้กับชั้นเลยนะ(ยิ้มเบาแต่ยังคงความหยิ่งดังเดิม)
แม่ยอมรับออยเป็นลูกสะใภ้ได้แล้วรึยังครับ
เทปทำไมถามแบบนั้นล่ะ เทปก็รู้ว่าเรื่องของเรื่องมันเป็นยังไง
มันเป็นยังไงหรอ ชั้นหวงลูกชายชั้นมันผิดตรงไหน
แม่คงไม่ยอมรับออย ใช่มั้ยครับ
งั้นผมลาล่ะนะครับ
ชั้นพูดเมื่อไหร่ว่าไม่ยอมรับผู้หญิงคนนี้เป็นลูกสะใภ้(อมยิ้ม)
เธอก็เรียบร้อยดีนี่ คงทำอาหาร งานบ้านเองเป็นหรอกนะ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น