LOVE STORY

ตอน.. บังเอิญ เกิ๊นนนน!!!!

ว้าว วาว วาว พี่เค้ามาซื้อของร้านเดียวกันกับเราเลย  ขนาดมีแฟนแล้วยังหล่อขนาดนี้ตอนไม่มีแฟนจะขนาดไหน หนุ่ม ฮ็อตของโรงเรียนแน่ๆเลย คนอารายน่ารักฝุด ๆ นั่นเดินมาแล้ว ผ่านเราไปเฉยเลย รอยยิ้มนั้นช่างน่ารัก มีเสน่ห์อ่อนโยน ว้ายยยยย อะไรอะไรเนี่ยยย  ตาหวานเยิ้มเชียง่ะ เมาป่าววะ ยิ้มให้เราด้วย  พอเราจะออกจากร้าน พี่เค้าก็ยืนเติมเงินที่ตู้ ตรงนั้นเราถอดร้องเท้าไว้พอดี๊พอดีอะไรจะบังอร เอ้ย บังเอิญขนาดนี้ ว้ายรองเท้า  รองเท้า ออกจากรองเท้าช้านนนน

ออกเดี๋ยวนี้เลยนะ มันแพงงงงงง  ว้ายยยเหยียบทำไมรองเท้าหนังแท้เลยนะ ไอ้พี่คนบ้านี่  ที่อื่นมีให้ยืนไมไม่ยืนฟะ ดันมายืนเฉียงข้างๆตู้ชั้นว่าชั้นถอดแอบๆไว้แล้วนะ   อ้ายบ้าาาาาาาาาา นี่ถ้าไม่ติดว่าหน้าตาดีชั้น ด่า ไปละ แล้ว เมื่อไหร่จะเติมเสร็จเนี่ย เติมเป็นร้อยเลยรึไง ตาไม่ดีหรอเลยมองไม่เห็นตัวเลขน่ะ “รออะไรจ๊ะ” จนได้เจ๊ตุ๊ถามจนได้ “ รอรองเท้าค่ะ อยู่นั่น”   ฮ่า ฮา ฮ่า ฮา ฮา หัวเราะไรย๊ะ   “โอ๊ยยยย ผู้บ่าวนี่น้อ 555   จะจีบก็ไม่จีบลีลา ยืนเหยียบรองเท้าเค้าไว้อยู่น้ออออ  สงสัยเขาจะไปส่งอยู่บ้านมั้งหนูเลยเหยียบรองเท้าไว้ไม่ให้ไปไหนก่อนน่ะ”  แหมพูดซะหนูเขินเลยนะเจ๊   นั่นไง เขาพูดขนาดนี้แล้วยังไม่รู้ตัวอีก  รองเท้าชั้นจะแบนอยู่แล้วววววว  “ เฮ้ยยยยไอ้หนุ่ม”  “ ฮะ ครับ”  “ เหยียบรองเท้าสาวเขาไว้ทำไมจะไปส่งเขานิ  5555”

“เอ้า ก็ไม่บอก”   ไม่บอกบ้าอะไรเจ๊ตุ๊พูดตั้งหลายรอบไอ้หูตึง ไม่มีหูรึไง แหนะยังอีกกวนกันชัดๆ  ยังจะยิ้มอีก

เจ้าเล่ห์จริงๆเลย       อี๋ !กลิ่นเบียร์ออกมาจากตัวเลย นี่ไม่คิดจะ…

“ขอโทษนะ  ครับ” อุ้ย ! พี่เค้ารู้หรอว่าชั้นคิดไรอะ  “ไม่เป็นไรค่ะ” ชั้นก็แค่ยิ้มเบาๆ แค่นั้นแหละก้มหน้าแสดงการให้เกียรตินิดหน่อยน่ะ   ก็ดีนี่รู้จักขอโทษด้วย เอาเป็นว่าหายโกรธจบ(แต่ตอนเข้าไปสวมรองเท้ารู้สึกว่าอยู่ใต้ต้นสนไงไม่รู้สูงจริงอะไรจริง อบอุ่นด้วย  ว้ายยยยๆๆๆๆ เราเป็นอารายยย ฮึบ เรา ต้อง ฮึบไว้ วางตัว  วางตัวกุลสตรีมีม้ายยยย!!)